Zoals op veel plekken is er in 2021 een behoorlijke toename geweest van de dagpauwoog (zie foto boven) (107 nu en 28 in 2020) en daarmee is het de talrijkste vlinder (en nog heel veel meer rupsen). In totaal zijn er maar 12 soorten dagvlinders genoteerd dit seizoen, in aantal 1 minder dan vorig jaar, maar wel één nieuwe soort, het Oranjetipje (Anthocharis cardamines). Het Bruin blauwtje (Aricia agestis) en het Icarusblauwtje (Polyommatus icarus) zijn dit jaar niet gezien. In totaal zijn er 409 exemplaren geteld, qua aantal 10% minder dan in 2020. Het Klein koolwitje (Pieris rapae) was vorig jaar nog goed voor 261 exemplaren, dit jaar maar 72. Met twee jaargangen is er nog niets te zeggen over trends, maar we blijven natuurlijk hoop houden op meer soorten en nog meer exemplaren.
In de periode april tot en met september zijn de twee vrijwilligers 23 keer het veld in geweest om te tellen (2020: 16 keer). Dit jaar hebben we vrijwel alle weken een telling kunnen doen, toch wel een voordeel van het thuiswerken. In het begin van het seizoen was het nog wel fris, vanaf juni begon het gelukkig wel beter weer te worden. Vergeleken met 2020 was het gebied nu wel veel natter dan de “hete steppe” van 2020. En in het najaar waren er ook nog een aantal lekkere warme dagen.
Komend jaar stopt één teller (die ook andere routes doet), dus we gaan op zoek naar een nieuwe teller. Mocht je belangstelling hebben, laat het ons weten. Zie hier het volledige verslag.
Tekst: André Nagelhout en Annika Vermaat
Foto’s: André Nagelhout (Klein Koolwitje) en Henk Bosma/Vlinderstichting (Dagpauwoog)
