Lopend of fietsend langs de Nieuwesteeg zie je ze al staan: vogelaars die intens turen naar de rietkraag. In het snelle voorbijgaan is er niets te zien, maar als je beter kijkt zie je het: een kleine bruin-blauwe vogel met rode snavel, sluipend langs de rand van het water…. Is dat nou een waterhoen?
Nee, het is een waterral (Rallus aquaticus). De waterral behoort tot dezelfde familie als het waterhoen, maar is minder talrijk en leidt een meer verborgen bestaan. Ze broeden vooral in moerassen en andere waterrijke gebieden. De soort profiteert dan ook van de aanleg van natte natuurgebieden, zoals de Binnenveldse Hooilanden.
De waterral is het best te omschrijven als heimelijk. Vandaar die turende vogelaars op de Nieuwesteeg dus. Hij zoekt sluipend in de vegetatie zijn voedsel, dat bestaat uit insecten en visjes, maar ook “groenten” en hier en daar een kuikentje worden niet versmaad. De gluiperd staat er ook om bekend een vogeltje uit een mistnet mee te pikken, als de gelegenheid zich voordoet. Bij verstoring sluipt de waterral liever weg dan dat deze opvliegt.
Zo lastig als t is om hem in de kijker te krijgen, zo gemakkelijk is dit ralletje te horen: hun contactroep klinkt als een gillend speenvarken. Al met al een bijzondere vogel om de volgende keer dat u langsfietst of wandelt eens wat beter te bekijken. Als hij zich laat zien natuurlijk.
Tekst: Femke Jochems
Foto’s: Gert Kaasschieter
